هرکس که سـائل در این خانه می‌شود            مبـهـوت آن نـگـاه کـریـمـانـه می‌شـود

براین مـقـام هـرکـه بـرد روی الـتـجـا            مـثـل غـبـار سـاکـن کـاشـانـه می‌شـود

ای حُـرمـت مـقـدّس قــم، آشـنــای تـو            با هرکـسی به غیر تو بیگـانه می‌شود

تـو دخـتـر امـامـی و شـاگـرد مکـتـبت            با مـهـر دل‌فـروز تو فـرزانـه می‌شود

من کیستم که دور ضریحت کنم طواف            جـبریل در حـریـم تو پـروانـه می‌شود

وقتی فـرشتـگـان به حـریم تو سرزنند            ایـن آسـتـان نـور، پـری‌خـانه می‌شـود

هـرچـنـد غــافـلـم ز تــوّلای تـو، ولـی            این گـنج قـسـمت دل ویـرانـه می‌شـود

هـرگـاه یـاد غــربـت تـو مـی‌کـنـد دلـم            گرم فـغـان و گـریـۀ مـسـتـانه می‌شود

هر کس فـشاند قـطرۀ اشکی به ماتمت            این دانه اشک، گوهر یکـدانه می‌شود

زین موهبت که شد به«وفایی» زسوی دوست            گـرم نـمـاز و سجـدۀ شکـرانه می‌شود